Owczarki

Wzorzec FCI nr 166, ważny od 5 maja 1994 roku

Pochodzenie: Niemcy

Klasyfikacja FCI: Grupa I (psy owczarskie i pasterskie), Sekcja I (owczarki)

Wrażenie ogólne: Owczarek niemiecki jest psem nieco ponad średniej miary; wzrost w kłębie 60-65 cm dla psa i 55-60 cm dla suki; waga ok.30-40 kg dla psa i 22-32 kg dla suki. Cechuje go nieco wydłużone ciało, silne i dobrze umięśnione, żywe usposobienie i wyostrzone zmysły. Dzięki właściwemu stosunkowi wysokości do długości tułowia oraz dobremu ustawieniu i kątowaniu kończyn ma łatwość znacznego wyrzutu nóg do przodu w kłusie i jest przy tym bardzo wytrzymały. Charakterystyczne cechy płci powinny być bardzo wyraźne. Jest bystry, czujny, przywiązany do swojego opiekuna, nieufny wobec obcych i cięty. Nie może być jednak zaciekle agresywny. Powinien być także skłonny do uległości, umieć łatwo dostosować się do każdej sytuacji, chętnie wykonywać przeznaczone dlań zadanie, oraz wykazywać śmiałość i wytrwałość w obronie swojego przewodnika i jego majątku.

Głowa: Powinna być proporcjonalna w stosunku do tułowia (długość ok. 40% wysokości w kłębie); nie za ciężka, w całości sucha, a między uszami w miarę szeroka. Długość mózgoczaszki równa się ok. 50% całej długości głowy. Czaszka oglądana z góry stopniowo i równomiernie zwęża się , poczynając od uszu aż ku czubkowi nosa.
Kufa mocna, długa i sucha; grzbiet nosa prosty, o linii prawie równoległej do przedłużonej linii czoła. Policzki lekko zaokrąglone, ale nie wystające. Szczęka i żuchwa silnie rozwinięte. Wargi suche, dobrze przylegające.
Uzębienie bardzo silne, zdrowe, pełne (42 zęby: 20 w szczęce i 22 w żuchwie). Zgryz nożycowy z dobrze przylegającymi do siebie siekaczami szczęki i żuchwy. Między zębami nie powinno być większych odstępów.
Oczy średniej wielkości, w kształcie migdału, osadzone lekko skośnie, nie wyłupiaste , o barwie dostosowanej do umaszczenia. Spojrzenie żywe, spokojne, świadczące o pojętności.
Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone, u nasady szerokie. stojące, zwężające się w ostry wierzchołek, z małżowiną skierowaną ku przodowi. Ucho załamujące się - jak u owczarka szkockiego - jest spotykane, lecz jest wadliwe. Wiele psów podczas ruchu lub spoczynku w postawie leżącej kładzie uszy na szyi, co nie jest jednakże wadą.

Szyja: Silnie umięśniona, średnio długa, bez podgardla i luźnej skóry; w podnieceniu podniesiona , poza tym noszona prawie poziomo.

Tułów: Długość tułowia powinna wynosić ok.110-117% wysokości psa w kłębie. Psy o kwadratowym formacie sylwetki (jak u owczarka belgijskiego) nie są pożądane.
Kłąb długi, wyraźnie wzniesiony i łagodnie przechodzący w linię grzbietu. Klatka piersiowa głęboka (około 45-48% wysokości w kłębie), długa, sięgająca daleko do tyłu, z wyraźnym przedpiersiem, lecz nie za szeroka. Żebra długie, ale nie beczkowato wygięte, ani płaskie.
Grzbiet prosty i silnie rozwinięty, na odcinku od kłębu do krzyża niezbyt długi. Brzuch podciągnięty. Lędźwie krótkie, szerokie i silne; zad długi, lekko opadający.

Kończyny: Kończyny przednie: Łopatki długie, ukośnie ustawione, płasko przylegające, dobrze umięśnione, nie wysunięte ku przodowi. Przedramię oglądane ze wszystkich stron proste. Nadgarstki niezbyt strome.
Łapa - śródręcze lekko odstawione (ok.20%), palce krótkie, wypukłe. Ściśle zwarte w piąstkę, opuszki twarde, ale nie szorstkie; pazury krótkie, mocne i ciemne. Wilcze pazury, nieraz nawet podwójne, występują na tylnych kończynach dość często. Nie stanowią wady, ale nie są pożądane; powodują szerokie rozstawienie nóg i mogą być przyczyną okaleczenia.
Kończyny tylne. Uda szerokie, silnie umięśnione, dość długie, ukośnie ustawione do podudzia. Staw skokowy silny. Kąt w stanie kolanowym około 120 stopni.

Ogon: Puszysty, sięga do stawu skokowego, czasami tylko przy końcu odgięty na bok. W odprężeniu opada lekko wygięty, zaś w podnieceniu i w ruchu bardziej wygięty i noszony wyżej, lecz nie ponad linię poziomą. Przycinanie ogona jest niedopuszczalne.

Szata: Sierść podwójna, z podszerstkiem. Włos okrywowy możliwie gęsty, prosty i twardy, i mocno przylegający. Głowę, przednią stronę nóg. łapy i palce, pokrywa krótka sierść, zaś szyję dłuższa i gęstsza. Na tylnej stronie nóg przednich i tylnych sierść jest dłuższa. Na pośladkach dłuższe włosy tworzą umiarkowane "portki".

Maść: Czarna, żelazista, popielata, czerwonożółta, czerwonobrązowa z siodłem; jednolita, bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, żółta z czarnym siodłem.


Wady

Wady poważne: wszelkie braki obniżające przydatność użytkową
wady uszu: osadzenie poziome lub zbyt niskie, obwisłe, stojące,ale zbyt miękkie,
poważne wady pigmentacji,
obniżona ogólna wytrzymałość,
wady uzębienia: wszelkie odchylenia od zgryzu nożycowego albo formuły dentystycznej

Wady eliminujące:
słaby charakter, agresywność lub nie zrównoważenie
z dysplazją stawu biodrowego
nieprawidłowo ukształtowany ogon lub uszy
wady uzębienia, takie jak: brak jednego zęba P3, brak kła, zęba P4, zęba M1 lub M2; brak w sumie 3 lub więcej zębów
wada zgryzu: tyłozgryz powyżej 2 mm, przodozgryz, zgryz cęgowy (siekacze na styk)
przekroczenie o ponad 1 cm górnej lub dolnej granicy wzrostu
albinizm
białe umaszczenie (nawet przy ciemnych oczach i pazurach)
podwójna długa sierść (tzw. kosmata - włos okrywowy długi, miękki, źle przylegający, z podszerstkiem, tworzący kosmyki na uszach, frędzle na łokciach, obfite "portki" i obfite owłosienie ogona z piórem na spodniej stronie)
sierść długa (włos długi i miękki, bez podszerstka, zazwyczaj tworzący na grzbiecie przedziałek, frędzle na uszach, kończynach i ogonie)

Data publikacji wzorca oryginalnego: 30 sierpnia 1991




Bibliografia:
http://naszepsy.pl/